ดอกส้มสีทอง จบ

บรรยากาศในคฤหาสน์แดงเต็มไปด้วยความโศกเศร้า  เมื่อท่านเจ้าสัวประมุขใหญ่ล้มป่วยลงเป็นระยะเวลานาน  เนื่องจากวัยและร่างกายที่อ่อนแอ  ประกอบกับการพักผ่อนที่ไม่เพียงพอและความหึงหวงที่ท่านเจ้าสัวมักพบเห็น  โดยเฉพาะกับ  ไทรรัตน์  บุตรชายนายพลสหายเก่าแก่ผู้หนึ่งของท่าน  ซึ่งท่านเจ้าสัวและเม่งฮวยหมายตาจะให้มาเป็นคู่ชีวิตของกรองกาญจน์บุตรสาว  กรองกาญจน์นั้นไม่เคยสนใจชายหนุ่มที่บิดามารดาพยายามจัดหาให้เลย  ยังคงชอบใช้ชีวิตโสดและวุ่นวายกับการสอนหนังสือที่มหาวิทยาลัยเท่านั้น  ท่านเจ้าสัวมักเก็บตัวอยู่แต่ในห้องกุหลาบ  ซึ่งเคยเป็นที่พำนักของโรสคุณนายที่สามผู้ล่วงลับไป

อ่านต่อ

ดอกส้มสีทอง 3

ก้องเกียรติรู้สึกตัวตื่นขึ้นตั้งแต่ท้องฟ้ายังไม่สาง  มีร่างใครคนหนึ่งซึ่งนอนข้างๆ โผเข้ากอดอย่างรวดเร็ว  ก้องเกียรตินึกโกรธตัวเองนัก  ตามกำหนดการเดิมของเขาคือมาเยี่ยมน้องชาย  แต่เนื่องจากไม่ได้นัดกับน้องชายจึงคลาดเคลื่อนกัน  มีเพียงเสียงข้อความที่อัดไว้ว่าเขาจะไม่อยู่บ้านตลอดทั้งเดือน  ทีแรกก้องเกียรติคิดว่าจะกลับไปหาณฤดีและพักผ่อนอยู่กับเธอที่ยุโรปสักพัก  และรับเธอกลับกรุงเทพฯพร้อมกัน  แต่แล้วด้วยเสียงรบเร้าและก่อกวนจากนางฟ้าแสนสวยผู้นี้  ก็ทำให้เขาใจอ่อนยอมให้เธอพาเที่ยวเล่นไปรอบๆ เมืองอยู่หลายวัน  สมดังความตั้งใจของนางฟ้าตาหวานโดยแท้  เพราะความใจอ่อนของเขาอีกครั้ง  ก้องเกียรติคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่พา  เรืองยศ  เข้ามาสนิทสนมจนทำให้คำแก้วแม่เลี้ยงสาวของเขาต้องวิกลจริตไปก่อนวัยอันควร  เมื่อเห็นภาพความสัมพันธ์อันอุจาดตาในค่ำคืนนั้น  ความสัมพันธ์ในคืนนั้นที่เขาเผลอตัวไป  ทำให้เรื่องยศเข้าใจผิดตีความเป็นอย่างอื่น  จนสุดท้ายต้องจบชีวิตลงท่ามกลางมหาสมุทร  เพียงเพราะการไม่ยอมรับความรักที่ผิดรูปแบบแผนปุถุชนคนธรรมดาทั่วไป  และครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งเช่นกันที่ก้องเกียรติรู้สึกว่าชีวิตของตนเองเลวร้ายลงไปทุกที

อ่านต่อ

ดอกส้มสีทอง 2

วันคืนผ่านไปลำยองคลอดบุตรสาวออกมา  หน้าตาน่ารักน่าชังเหมือนบังดุลผู้เป็นพ่ออย่างยิ่ง  ด้วยความรักและความสงสารที่ลูกเกิดมากำพร้าพ่อ  ลำยองจึงตามใจลูกสาวคนเดียวในทุกๆ เรื่อง  ด้วยความที่เกิดมาหน้าตาเหมือนแขก  ทุกคนรวมทั้งมารดาจึงเรียกเธอว่า  แขก  ซึ่งเรยาเกลียดนักหนา  เธอไม่ชอบให้ใครมาล้อกำพืดของตนเอง  เด็กน้อยแม้อายุเพียง 5 ขวบแต่ก็มีท่าทางก้าวร้าว  ไม่กลัวใคร  ทะเยอทะยาน  หัวสูงจนหลายต่อหลายครั้งลำยองรู้สึกอ่อนใจในพฤติกรรมของบุตรสาว  แต่ด้วยความรักลูกนางจึงปล่อยเลยตามเลย  ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นกับพฤติกรรมแย่ๆ ของบุตรสาว  เรยามักเรียกแทนตัวเองเสมอว่า  ฟ้า  ซึ่ง

อ่านต่อ

ดอกส้มสีทอง 1

เรยา วงศ์เศวต หญิงสาววัยประมาณ 20ปี สาวสวยหน้าตาคมเข้ม ผิวคล้ำนวลเนียน หน้าตากระเดียดไปทางแขกมากกว่าไทย เรยาเกลียดการเรียนหนังสือตั้งแต่เล็ก และมักหาข้ออ้างในการหลีกเลี่ยงไม่ไปโรงเรียนเสมอ จนกระทั่งเข้ามหาวิทยาลัย เรยาแต่งตัวออกจากบ้านทุกวันในชุดนักศึกษาแต่ไม่เคยไปถึงมหาวิทยาลัยเลย


วันนี้เธอกำลังเข้ารับการสัมภาษณ์โดย สินธร ผู้อำนวยการใหญ่ฝ่ายบุคคลบริษัทสยาม ทรานเนชั่นแอร์เวย์ส ซึ่งถือเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่งในธุรกิจการบิน เธอมาสมัครเป็นแอร์โฮสเตส อาชีพซึ่งหญิงสาวแทบทุกคนใฝ่ฝัน เพราะเป็นอาชีพที่สะดวกสบาย ได้เดินทางและได้พบปะกับบุคคล




อ่านต่อ

เคล็ดลับการลงทุน

วันนี้ ขอเผยเคล็ดลับการลงทุน รวมทั้ง การเลือกหุ้นลงทุนของ คุณชัยสิทธิ์ วิริยะเมตตากุล หรือที่รู้จักกันดีว่า 'เสี่ยอ้วน' ท่านเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของโรงพยาบาลวิภาวดี


'ผมรักที่จะลงทุนในตลาดหุ้น ... มันสนุกดี แม้วันนี้อายุปาเข้าไป ๖๓ ปีแล้ว

ก็จะลงทุนไปเรื่อย ๆ ส่วนตัวตั้งเป้าในใจ ไม่ว่าจะลงทุนอะไรต้องได้กำไรทุกปี

ผมมีคติก่อนจะฝากชีวิต(เงิน) ไว้ในมือใคร ต้องดูให้ดีก่อนว่า ที่ผ่านมาผู้บริหารคนนั้น

ดูแลผู้ถือหุ้นดีหรือเปล่า ?'

นักลงทุนรายใหญ่ท่านนี้ ได้เล่าถึงกลยุทธ์การลงทุนส่วนตัวอย่างอารมณ์ดีว่า วันนี้พอร์ตลงทุนของผมก็อยู่ระดับ ๒,๐๐๐ - ๓,๐๐๐ ล้านบาท สูงขึ้นกว่าช่วงหลายปีที่ผ่านมา ที่อยู่ระดับ 'พันล้านบาท' โดยจะซื้อหุ้นเพิ่มขึ้นเฉลี่ยปีละประมาณ ๒๐๐ ล้านบาท

อ่านต่อ

คุณคิดอย่างไร

อย่าไปให้ความสำคัญกับใครบางคน


เมื่อคุณเป็นแค่ทางเลือกของเขา


สัมพันธภาพจะดีที่สุดเมื่อทั้งสองฝ่าย


ให้ความสำคัญอย่างสมดุล




ไม่ต้องสาธยายเกี่ยวกับตัวคุณให้ใครฟังหรอก


เพราะคนที่ชอบคุณยังไงเขาก็ชอบ


และไม่ต้องการฟังมัน


แต่คนที่เกลียดคุณ


ยังไงเขาก็ไม่เชื่อคุณหรอก






เมื่อคุณพูดแต่ว่าคุณยุ่ง


คุณก็จะไม่ว่างเลย


เมื่อคุณพูดแต่ว่าคุณไม่มีเวลา


คุณก็จะไม่มีเวลาเลย


เมื่อคุณพูดแต่ว่าคุณจะทำในวันพรุ่งนี้


วันพรุ่งนี้จะไม่มีวันมาถึงเลย






เมื่อเราตื่นขึ้นมาในยามเช้า



เรามีทางเลือกง่าย ๆ 2 อย่าง


คือกลับไปนอนและฝันหวานต่อ


หรือลุกขึ้นมาแล้วทำความฝันให้เป็นจริง


มันก็แล้วแต่คุณจะเลือกแล้วละ






เรามักทำให้คนที่เป็นห่วงเราต้องร้องไห้


เรามักร้องไห้ให้กับคนที่ไม่เคยใส่ใจเรา


และเรามักใส่ใจกับคนที่ไม่มีวันร้องไห้ให้เรา


นี่คือความจริงของชีวิต เป็นเรื่องแปลกแต่จริง


ถ้าเห็นคุณเห็นด้วย มันก็ยังไม่สายเกินแก้






เมื่อคุณกำลังสนุกสนาน ก็อย่ารับปากพล่อยๆ


เมื่อคุณกำลังเศร้า ก็อย่าได้ตอบกลับ


เมื่อคุณกำลังโกรธ ก็อย่าไปตัดสินใจอะไร


คิดให้ถี่ถ้วน ทำอย่างสุขุม






เวลาก็เหมือนสายน้ำ


คุณไม่มีทางสัมผัสน้ำเดียวกันได้สองครั้งหรอก


เพราะมันได้ไหลผ่านไปแล้ว


มีความสุขกับทุกช่วงชีวิตของเราดีกว่า...